Arapçada altın anlamına gelen “Zeheb” kelimesinden türetilen tezhip, el yazma kitaplarda boya ve altın kullanılarak yapılan süslemelere verilen isimdir. Bu sanatla uğraşanlara da “Müzehhip” denir. Türk tezhip sanatının kökeni, Uygur, Karahan ve Gazneliler’e ait hem yazma eserlerinin hem de el sanatları ve duvar resimlerinin süslemelerine kadar uzanır. Büyük Selçuklular zamanında tezhip sanatı gelişmeye başlamış, Anadolu Selçukluları ve Beylikler Dönemi’nde de Konya, Karaman ve Sivas’ta yayılmıştır.
Osmanlı Dönemi’nde tezhip sanatının bilinen ilk örneği Bursa’da yapıldığı düşünülen, Sultan 2.Murad’a sunulmuş bir müzik kitabıdır. Fatih Sultan Mehmed zamanında Osmanlı tezhip sanatının kendine özgü özelliklerinin oluştuğu Baba Nakkaş dönemi yaşanmıştır. Kanuni Sultan Süleyman zamanından itibaren de tezhip sanatı gelişmeye devam etmiş, Şahkulu’nun öğrencisi Karamemi’nin çiçek motifleri uygulanmıştır.