Safranbolu, geleneksel mimarlık örnekleri içinde 1975 Avrupa Mimarlık Mirası Yılı’nda fark edilmiş bir kenttir.
Anadolu’nun batı yarısından Balkanlara kadar geniş bir coğrafyada izleyebildiğiz ev biçimine Safranbolu’da rastlanır. Osmanlı coğrafyası ve tarihi içinde görülen bu eve “Türk Evi” denilmektedir.
Türk evinin esas yapı sistemi ahşap çatkıdır. Günümüze gelen örnekler, bu özelliğin 17. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar devam ettiğini göstermektedir. Türk evinde alt kat taş duvarlı ve yer yer ahşap direklidir. Depo, kiler, hayvan barınağı, işlikler buradadır. Evin esas planı üst katta oluşur. Alt ve üst kat arasındaki ara katların tavanları, daha çok günlük çalışma alanı ve kışlık kat olduğundan daha alçaktır. Üst katların tavanı ise daha yüksektir.
Zemin katın taş duvarlı ve penceresiz olmasına karşın üst katlar ahşap çatılı, çıkmalarla hareketli ve bol pencerelidir. Safranbolu’da ahşap çatı, taş, kerpiç, ahşap malzemeyle doldurulduktan sonra dış yüzey sıvanır ve kireçle boyanır. Pencerelerin “Kara Kapak” denilen ahşap kepenkleri bu beyaz yüzey üzerinde adeta evlerin gözü gibi görünür.
Küçük bir Osmanlı kenti görünümündeki Safranbolu, 1994 yılında UNESCO Dünya Mirası listesine giriştir.
Evleri ve yaşamı ile sizi zamanda yolculuğa çıkartacak olan Safranbolu’da Çamlıca Konağı’nda bu havayı soluyabilirsiniz.